International Workday
Het is donderdag 29 februari, zomaar een extra dag in dit jaar.
Onze Tailor’s Trail is 365 dagen per jaar open en dit jaar dus 366 dagen.
Het is prachtig om te ervaren hoe elk seizoen de Mullerthal betovert. Afgelopen winter hebben we gasten uit alle windstreken welkom mogen heten.
En vanavond zijn er zowaar geen gasten. Wellicht is men deze extra dag vergeten. Maar voor mij een prachtige gelegenheid om zelf te kunnen genieten van de rust en ontspanning in onze sauna.
Met als enige uitdaging: in welke kamer wil ik slapen? Wordt het Mayke’s Happy Hippie kamer, geïnspireerd op de jaren zeventig? De Man’s Cave, omgeven door ‘blote’ dames, stoere auto's en de prachtige nieuwe antieke trap? Of duik ik de familiekamer in en slaap ik in het gezellige stapelbed? Misschien de rustieke hooizolder, tussen de houtkrullen?
De volgende morgen wakker geworden in het stapelbed in onze Tailor’s Trail. Als kind wilde ik dat al zo graag. Magisch. Met het raam open slapen voelen dat je nog dichter bij de sterren bent. De hemel was zo helder, ik kon ze bijna uit de lucht plukken. En dan de geborgenheid van veilig hoog zijn. Naast de gezelligheid die een hoogslaper geeft. Een gevoel van weg te kruipen in je eigen wereld. Even helemaal alleen op de wereld.
Maar hup, aan het werk. Dromen kan later weer. Alhoewel, we dromen gewoon verder. Via een mooie slingerweg rijd ik door een prachtig gebied via Duitsland naar Vianden. Want daar zijn de mannen bezig met het dak van onze nieuwe gîte. Als verloren gatenkaas, krijgt het haar schoonheid weer terug. De oude dakpannen worden met liefde verwijderd, gepoetst en op een nieuwe plek terug geplaatst. Een mager zonnetje schijnt een licht op het dak en de makers, de één uit Luxemburg, de andere uit Portugal. Wat een vakwerk. Ik lunch bij onze buurman, een van oorsprong Portugees. Zijn eten is fantastisch en weet je dat je hier de lekkerste aardappel gratin ooit eet?
En door…. In het kasteel verwacht ik een Nederlands gezin die hier in september willen trouwen. Via Belgie rijd ik terug naar huis. Voor de deur staat een prachtig klein prinsesje. Zij zal de komende dagen onze gast zijn. Ze pakt mijn hand en samen ontdekken we het kasteel. Haar broertje gilt het uit van vreugde. Zijn handjes vol blijdschap in de lucht.
Een Duits echtpaar zal de komende dagen onze Sherlock bezetten. Haar cadeautje aan haar lief, een man in een prachtig oranje pak met een vrolijk hondje aan de lijn. Hij maakt een klein dansje in de hal. Het kasteel krijgt nog meer kleur.
Niet veel later een apje van onze Franse gasten dat zij zo blij zijn met onze Tailors Trail. Ze zijn met meer dan 10 personen en dankzij de mooie samenwerking met Auberge Rustique is er voor iedereen plek in Luxemburg.
En zo is het leven grenzeloos. Zijn we allemaal hetzelfde en is de taal van de liefde de geluk-maker. De ster die ik hier zie, zie jij daar. Zullen we samen verder dromen?
Dit is onze eigen website met de scherpste prijs. Klik hier voor onze accommodaties of stel ons persoonlijk een vraag. Of lees verder met Heel bijzonder bezoek in Luxemburg , Taal? Mij maak je niet gek of ga naar het overzicht van alle artikelen.